Little brown fucking machines – powered with rice
– Kamiseta sa paligid ng mga dating
base-militar ng US sa bansa

Sumikat, lalo na sa Internet, ang “It’s more fun in the Philippines,” ang bagong islogang panturismo ng gobyernong Aquino. Tama si Katrina Stuart-Santiago: pinagkatuwaan ang islogan pero hindi gaanong nakwestyon ang pinagmumulan nito – ang patakaran ng gobyerno na ibayong palakasin ang turismo sa bansa. Kung titingnan nga ang Philippine Labor and Employment Plan ng gobyernong Aquino para sa 2011-2016, nangunguna ang turismo sa itinuturing nitong dapat palakasin para makapagparami ng may-trabaho.

Noong nakaraang taon, may isang insidenteng hindi gaanong tumampok sa balita pero mahalagang iugnay sa nasabing islogan at sa kampanyang panturismo ng gobyerno. Tinutukoy ko ang pagsasabi ni Harry Thomas, Jr., ambassador ng US sa Pilipinas, na sa pagtaya niya, 40% ng mga lalakeng turista ang pumupunta sa bansa para sa seks. Kung tama ang alala ko, kumbaga’y pinagsisigawan siya para bawiin ang kanyang pahayag. Hindi ang nilalaman ng sinabi niya ang naging usapin, kundi ang pagsasabi niya nito.

Binawi ni Thomas ang pahayag, sa batayang wala siyang datos para suportahan ito. Pero alam natin ang karanasan ng bansa sa WikiLeaks. Maaaring may pinagkukuhanan ng datos ang ambassador ng US na hindi nito sinasabi sa publiko. Maaari ring walang datos pero mahalaga ngang siya ang nagsabi, dahil mangangahulugan ng patakaran na magpapatibay sa kanyang sinabi. Anu’t anuman, ipinapakita nito ang persepsyon ng isang nasa kapangyarihan sa kalakaran ng turismo, at sa lugar rito ng seks, sa bansa.

Kaya mahalaga ang mga tanong ni Santiago: Ano ang panlahi, pangkasarian at pang-uring dimensyon ng islogan at kampanyang panturismo ng gobyerno? Ano’ng bahagi nito ang pagbebenta sa maralitang Pinay sa mga lalakeng dayuhan? Paanong ang pagpapalakas ng gobyerno sa turismo ay aktwal na pagtalikod nito sa pagpapalakas ng mga batayang industriya sa bansa – na tunay na lilikha ng trabaho sa sariling bayan? Sino ang nagbabayad para sa saya (fun) sa Pilipinas? At sino naman ang nakikinabang?

Sa kanyang librong Bananas, Beaches and Bases [1989], pinalutang ni Cynthia Enloe, sosyalistang feminista, ang papel ng kababaihan sa industriya ng turismo sa Pilipinas at ibang bansa. Aniya, mula flight attendants sa eroplano hanggang sa mga manggagawa sa otel hanggang sa mga ikinakama sa mga kwarto nito, mga maralitang kababaihan ang siyang nakataya. Sa kanila nagmumula ang malaking kinikita ng gobyerno sa turismo – na napupunta, syempre pa, sa pambayad-utang sa dayuhan at kurakot sa pamahalaan.

21 Enero 2012

Galing ang larawan dito. Binanatan ng Marxistang si Terry Eagleton ang sikat na awtor na si Alain de Botton. Magandang pagmumuni hinggil sa epekto ng Twitter sa pagba-blog ng mga akademiko. Rebyu ng isang libro na nagpapakita ng paiba-ibang pagbasa sa pilosopong si Friedrich Nietzsche sa Amerika.