/1/
Nitong nakaraan, nakabasa ako ng isang entri sa isang blog na nagpapahayag ng mga agam-agam sa kakayahan ni Sen. Noynoy Aquino na maging pangulo ng bansa. Sabi ng isang nagkomento, may ganyan din tayong agam-agam noon kay Cory Aquino, pero sa dulo, siya pala ang magiging pinakamahusay na pangulo ng bansa. Marami siguro ang may ganitong sentimyento ngayon, patunay na may talab pa sa opinyong publiko ang kaliwa’t kanang pagpaparangal sa dating pangulo noong namatay ito noong isang taon.
Pinakamahusay na pangulo? Tagahanga rin ako ni Cory, pero may problema ako sa ganitong pagtingin. Pwede pa sigurong pinakamahusay na taong naging pangulo – dahil pinanday ng pakikibaka sa kinamumuhiang diktadura, at ng mga kahirapang dulot nito – pero mahirap sabihing “pinakamahusay na pangulo.” Sa tingin ko, mas mahalaga sa progresibong pagsusuri ang igiit, sa gitna ng malaganap na pag-analisa ngayon sa pagkakaiba ng mga pangulo, na pare-pareho sila sa esensya sa pamumuno.
Sa isang banda, may bukod-tangi pa ngang lugar si Cory sa pagpapatupad sa mga maka-imperyalista at kontra-mamamayang mga patakaran sa bansa – mga patakarang nagpapatuloy ngayon at dahilan ng paglaganap ng kahirapan at kagutuman. (Ito ang dahilan kung bakit inilinaw ko sa parangal ko sa kanya na pinupuri ko siya bilang lumaban sa diktadurang Marcos, nagbigay ng ilang konsesyon sa Kaliwa habang pangulo, at bilang lumabang muli sa mga rehimeng Estrada at Arroyo pagkatapos.)
Dahil sa pagputok ng pandaigdigang krisis pampinansya at pang-ekonomiya noong huling bahagi ng 2008, marami ang nagbalik-aral sa opensibang neoliberal na inilunsad ng mga imperyalista at mga galamay nito noong dekada 1970 sa buong mundo. Sa Pilipinas, bagamat ipinatupad din ni Ferdinand Marcos ang mga patakarang neoliberal sa ekonomiya, maraming mayor na ambag dito si Cory – nang may tabing na siya ay “kaliwa-ng-gitna,” “liberal-demokratiko,” o “maka-mamamayan” gayung hindi naman.
Inisa-isa ni Carol P. Araullo ang mga patakaran ni Cory na nagpanatili sa kontrol ng mga naghaharing uri at imperyalista sa bansa: ang Comprehensive Agrarian Reform Program, mga patakarang dikta ng IMF-World Bank sa ekonomiya, at ang pagkilala ng gobyerno sa mga utang panlabas ng bansa sa ilalim ni Marcos gayung pwede namang hindi kilalanin. Hindi ipinatupad ang tunay na reporma sa lupa at makabayang industriyalisasyon. Sa halip, ibinalik lang ang mga seremonyas ng “demokrasya.”
Sa larangan ng paggawa, si Cory ang responsable sa maraming patakarang idinadaing ngayon ng mga manggagawa: ang kontraktwalisasyon ng paggawa, ang paggamit ng Assumption of Jurisdiction sa pagbuwag sa welga ng mga manggagawa (at siyang batayan ng pagpapadala ng mga sundalo sa Hacienda Luisita noong 2004), at ang pagtatayo ng regional wage boards (na nagpapahina sa paglaban ng mga manggagawa para sa makabuluhang dagdag-sahod para sa lahat ng manggagawa sa buong bansa).
Si Cory, pinakamahusay na pangulo? Hindi ako tutol sa katawagang ito dahil may iba akong panukala. Kung papatulan ang usapin, marahil, sa takbo ng opinyong publiko ngayon, si Cory nga ang paparangalan ng ganito. Pero nasa tagumpay ng pagtinging ito ang pagkabigo nito. Siya na siguro ang pinakamahusay, pero malaki ba ang kaibhan niya? Makabuluhan ba para sa paglaban para sa pagbabago ang tawagin siyang ganito? Hindi. Mas mabuti pa rin para sa sambayanan na idiing kapareho lang niya ang iba.
/2/
Bagamat si Sen. Manny Villar ang inendorso ng maka-Kaliwang koalisyong Makabayan, sa pagkakaalam ko, hindi kailangang maging kontra kay Sen. Noynoy Aquino ang Kaliwa. Kontra-Gloria pa rin naman si Noynoy, bagamat hindi siya tampok sa labanang ito, at ang rehimeng US-Arroyo pa rin naman ang pangunahing kalaban ngayon ng sambayanan. At malinaw ring nagmamaniobra pa rin ang rehimen para manatili sa kapangyarihan, kaya ito ang dapat na pangunahing puntirya ng tuligsa.
Pero hindi maiwasang tuligsain ng Kaliwa si Noynoy. Una, masyadong nagyayabang ang mga tagasuporta niya, na para bang kaantas na ni Gloria ang Kaliwa dahil hindi si Noynoy ang sinuportahan nito, kundi si Villar. Ikalawa, napakaraming pahayag ng kampo ni Noynoy ngayon na talaga namang kapuna-puna – tungkol, pangunahin na, sa Hacienda Luisita. Kandahirap ito na humulagpos sa nasabing isyu, na para bang kailangang maging walang bahid at walang kasing-linis ang kandidato nila sa eleksyon.
Kailangang ilinaw, bago ang lahat, na lehitimong isyu ngayon ang Hacienda Luisita. Hindi ito artipisyal na pinapainit para lang sirain ang kampanya ni Noynoy. Kahit hindi tumakbong pangulo si Noynoy, isyu ang pamamahagi ng lupa ng hacienda. Nagsampa kasi ng Temporary Restraining Order sa Korte Suprema ang pamilya Cojuangco at Aquino laban sa pamamahagi ng lupa ng hacienda sa mga magsasaka – bagay na itinulak na noon ng desisyon ng Presidential Agrarian Reform Council.
Sabi ni Noynoy, ang pamilya raw niya ang “inaapi (oppressed)” sa isyu dahil ginagamit lang daw ng mga kalaban niya ito kontra sa kanya. Hindi raw interes ng mga kalaban niya ang katotohanan. Kung nagagamit man ng mga kalaban niya ang isyu, iyan ay dahil sa halip na resolbahin ito, nagbibigay pa ang kampo niya ng mga pahayag na bumabaluktot sa katotohanan. Lalo tuloy nagngangalit ang mga maka-Kaliwa, na may mahigpit na pagsubaybay sa isyu ng Hacienda Luisita kahit bago pa ang welga doon.
Mahalagang tandaan na si Noynoy rin ang unang bumaluktot sa katotohanan sa isyung ito. Sa isang talumpati sa Kongreso pagkatapos ng masaker, sinabi niyang kinokondena niya kaisa ng mga kinatawan ng Bayan Muna ang nangyari. Pero, aniya, may balita raw na noong paatras na ang mga sundalo sa ginawa nilang masaker noong 16 Nobyembre 2004, may mga nagpaputok daw mula sa mga komunidad sa paligid ng hacienda. Pagkatapos niyang kondenahin ang “nangyari,” pinalabas niyang makatwiran ito.
Tugma pa rin dito ang linya ng kampo niya ngayon. Sabi ni dating Sek. Corazon “Dinky” Soliman, dalawa lang ang napatay sa masaker. Matapos umani ng tuligsa, bumawi siya: dalawa lang daw ang nakita niyang napatay at baka raw tagalabas ang iba. Dugtong na rito ang sinabi ni Viel Aquino-Dee, kapatid ni Noynoy: hindi raw dapat sisihin ang pamilya nila dahil napasok ng mga maka-Kaliwa ang hanay ng mga nagwelga. Ganoon ba? Basta may “maka-Kaliwa” sa welga, pwede nang imasaker?
Sabi naman ni Ballsy Aquino-Cruz, kapatid din ni Noynoy, paglaki ng populasyon ng mga magbubukid ng Luisita ang ugat ng alitan ng pamilya Cojuangco at Aquino at ng mga magbubukid. Nasusunod din daw ang layaw ng mga ito (“pretty spoiled”) – may lupa para sa bahay, serbisyong pangkalusugan, at maluwag na pautang. Bakit nga naman kasi hindi magplano ng pamilya ang mga magbubukid, eh P9.50 na nga lang kada araw ang naiuuwi nila sa pamilya sa dami ng inaawas? Talagang mga spoiled nga!
Paano itutugma dalawang huling pahayag na ito ang ginawang pangako ni Noynoy na ipamamahagi na ng pamilya niya ang lupain ng Luisita pagdating ng 2014? “Usapin ng prinsipyo” raw ang hakbanging ito, sabi ng tagapagsalita niya, hindi lang pangakong pang-eleksyon. Kung anong prinsipyo, hindi na niya sinabi. Pero bakit ipapamahagi ang lupain kung pagdami naman pala ng anak ang ugat ng suliranin? Bakit pa, kung sunod naman pala sa layaw ang pamumuhay ng mga magbubukid sa hacienda?
/3/
Sobra na talagang maka-Noynoy ang Philippine Daily Inquirer. Sa editoryal nitong “Noynoy’s albatross,” iginiit nitong dapat magpaliwanag si Fernando Cojuangco, pinsan ni Noynoy at chief operating officer ng Hacienda Luisita Incorporated, sa sinabi nitong walang plano ang pamilyang Cojuangco at Aquino na ipamahagi ang lupain ng hacienda sa mga magbubukid. Lumabas ang pahayag niya sa “For Philippine Family in Politics, Land Issue Hits Home,” bantog na artikulo tungkol sa hacienda na inilathala ng New York Times. Pinanindigan ng NYT na totoong sinabi ni Cojuangco ang pahayag.
Pero pinilit din ng editoryal na sirain ang kredibilidad ng nasabing artikulo – sa isang paraang napakababaw at malisyoso. Kinwestyon nito ang “madalas na pamantayang metikuloso (usually rigorous standards)” ng NYT dahil daw ang mga ginamit nitong batis ng impormasyon ay kilalang hindi simpatetiko sa pamilyang Aquino o sa mismong Comprehensive Agrarian Reform Program. Pinangaralan nito ang NYT, na maraming kulay ang hanayang pampulitika sa Pilipinas. Parang nagsusumbong ito, gustong ipatanggal ang bureau chief para sa Southeast Asia ng NYT na si Carlos H. Conde.
Napakababaw ng halimbawa nito. Bakit daw si Anakpawis Rep. Rafael “Ka Paeng” Mariano ang pinagkunan ng impormasyong “kinukwestyon ng karamihan ng mga grupo ng magsasaka, iskolar at negosyante ang… datos” ng Department of Agrarian Reform tungkol sa laki ng lupaing naipamahagi sa ilalim ng CARP. Hindi raw nito gustong kwestyunin ang kakayahan ni Mariano, gusto lang nitong sabihing ideolohikal ang pagtutol niya sa CARP, na tutol siya sa ekstensyon nito, at malapit na alyado siya ng mga senatoriable na nasa tiket ng malapit na karibal ni Noynoy sa pagkapangulo.
Bakit, sa sariling pagsusuri ba ng Inquirer, hindi totoo ang sinabi ni Mariano na marami ang kumukwestyon sa datos ng DAR, lalo na sa usaping ito? Naniniwala ba ang Inquirer sa datos ng DAR tungkol sa naipamahagi nitong lupain? Gago lang ang Inquirer kung “oo” ang sagot nito sa mga tanong na ito. Kahit hindi mga kasama o kaalyado ni Mariano, may dahilang kumwestyon sa datos ng DAR. Hindi nakatali ang usapin sa ideolohiya. Hindi rin ito usapin ng pagiging kadikit ng kalaban ni Noynoy – dahil bago pa tumakbo ang huli, ito na ang sinasabi ni Mariano at ng iba pang grupo sa bansa.
Sa ganitong pagkwestyon lumilinaw ang pagkiling at malisya ng Inquirer. Para maipagtanggol ang manok nito sa eleksyon, pinapahina nito ang kritikal na pagsusuri at ginagawang kapani-paniwala ang datos ng gobyerno na itinuturing na peke ng marami. Higit pa diyan, pinagmumukha nitong isyung pang-eleksyon lang ang kampanya para sa pamamahagi ng lupa sa hacienda at para sa tunay na reporma sa lupa. Dalawang bagay ang nagsasanib sa artikulong ito: ang taos-pusong pagmamahal ng Inquirer kay Noynoy at ang maalab din nitong pagkasuklam sa Kaliwa sa bansa.
Sana, para kumpleto ang larawang ipinakita sa NYT, dapat sinabi ng editoryal na ang Inquirer ang opisyal na pahayagan ng kampanya ni Noynoy, na pinatampok nito ang pagkilos para sa ekstensyon ng CARP na sinang-ayunan ng malalaking panginoong maylupa sa Kongreso – at hindi sinang-ayunan ni Noynoy. Baka kahit ang maliliit na “reporma” na inilagay ng alyado niya ngayong Akbayan, hindi niya matanggap. Totoong maraming kulay ang hanayang pampulitika sa bansa – at bahagi ang Inquirer ng mga gustong panatilihin ang sistema basta lagyan lang ito ng makataong mukha.
20 Marso 2010
Basahin ang nakakaaliw na komentaryo ni Ina Silverio-Gargar tungkol sa mga drama ni Kris Aquino nitong huli. Hindi mo naman kailangang ipaliwanag kung bakit ka nanonood ng The Buzz, Ma’am!
Hindi rin daw asiwa si Noynoy na supilin ang mga lumalaban sa gobyerno, sabi ni Marya Salamat. Kaya pala sa patalastas niya sa telebisyon, sabi niya, “Lalabanan natin ang mga nanggugulo sa bayan.” Ipapapatay rin kaya niya ang mga aktibista?
Maganda ang sulatin ng Bulatlat tungkol sa buhay at pakikibaka ni Prop. Judy M. Taguiwalo, ang aktibista at kasalukuyang makabayang propesor.
Maganda rin ang sulatin nito tungkol kay Josefina “Josie” Lichauco, kaugnay ng pagpanaw ng huli.
Panalo ang protesta ng mga iskolar ng bayan ng Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas laban sa pagtaas ng matrikula! Mabuhay!
Yumaman pa raw nang 50% ang mga bilyonaryo sa mundo nitong nakaraang taon!
Ipinapakita ni Alexander Cockburn kung paanong ipinagpapatuloy ni Barack Obama ang mga patakaran ng imperyalismo sa iba’t ibang bansa at rehiyon sa mundo.
Ayan, si Bertrand Russel na ang nagsasabi ng alituntunin ng kapitalismo sa blog ni Curate.
Tingnan ang ibobotong senador ni Gingmaganda. Sa blog na niya nakakapangampanya ang manika niya. Hehe.
Maraming pinoy talaga ang naniniwala na si Cory ang pinakamahusay na naging pangulo. (may ilan pa nga na nagsasabing wala daw syang ginawang kabulastugan sa gobyerno.) Pero tama ka, sa progresibong pagsusuri pare-pareho lang sila. Katulad lang din nila si Cory na nagpatali sa utos ng imperyalistang U.S. Pero mataas ang pagtingin ko kay Cory dahil sa paglaban niya against dictatorship.
Salamat pla teo kasi naisama mo ‘yong mga policy na ginawa nya na anti-mamamayan (salamat din kay Carol Araullo na may gawa ng article na Edsa Myth ). May pang dedebate na ako sa tatay ng kabarkada kong nagsasabing “hindi nangurakot si cory”.
Teo add kita sa blogroll ko ah!
Pareho tayo. Ganyan din ang pagtingin ko. Nakakatuwa ang mga ginawa niya sa paglaban sa diktadura. Sa isang banda, dahil suportado siya noon ng malawak na pakikibaka ng sambayanan, na ang naglatag at nagsilbing bag-as sa mahabang panahon ay ang Kaliwa:
Pwede talagang hindi nangurakot, iyung “Kamag-anak Incorporated” na ang gumawa noon.
Sabi ni Noynoy, “Hindi ako magnanakaw,” eh parang sa ganoong paraan naman nila nakuha ang Hacienda Luisita.
Idagdag din kita! Salamat!
ganda ngmga editorial paintings, bakit mo walang credit ang artist sa mga ganitong posting. or the author din ba ang syang lumikha ng mga dibuho??? nice blog…
Salamat sa pagpuri. May pormat na kasi akong nakasanayan. Sa itaas ng bawat entri, may larawan din kaugnay ng entri. Doon ko inilalagay ang credit kung saan ko nakuha ang image. Makikita mo naman, sa bawat imahen, may pangalan ng artistang gumawa. Dati, hindi ako masyadong mahigpit dito, pero pinagsabihan na rin ako ng mga kaibigan ko. Hehe.
Sabi ni Caloy Conde, matindi raw ngayon ang banat ng propaganda machine ng Noynoy camp sa mga journalists na naglabas ng “anti-Noynoy articles”, o iyung nagsisiwalat sa mga nangyari sa likod ng Hacienda Luisita. Binabanatan pati sina Stephanie Dychiu at Howie Severino ng gmanews.tv.
Si Caloy pala ay correspondent sa Pilipinas ng NY Times/International Herald Tribune. Si Norimitsu Onishi ang bureau chief sa Southeast Asia ng NYT.
Grabe pala. Gusto talaga nilang ipagbawal ang pagtuligsa kay Noynoy — at dahil hindi nila kaya sa argumento, sa pamamagitan na lang ng paninigaw kumbaga. Kawawa naman si Stephanie Dychiu, gayung ang ganda-ganda ng isinulat niya.
Nakakatawa rin ito:
http://www.aer.ph/index.php?option=com_content&task=view&id=1046&Itemid=63
Kampo raw ni Manny Villar ang malamang na naglabas ng pekeng artikulo ni Winnie Monsod na “Why I will for Noynoy.” Dahil daw gustong rumesbak ng kampo ni Villar kay Winnie.
Hindi ko lang alam kung ganyan ka-sopistikado ang propaganda machine ni Villar. Parang hindi nga eh.
Tapos ang mga tagahanga ni Winnie, katulad ni Sta. Ana mismo, ay maka-Noynoy. So feeling ko, pakana ng mga maka-Noynoy ang sulatin ni Winnie. Ngayon, may ganansya pa sila, kinakabig lalo si Winnie sa paniwalang ang kampo ni Villar ang gumawa.
Tapos pinuri pa ni Sta. Ana ang pekeng sanaysay. Bakit daw napaniwala ang ibang tao. Sino bang napaniwala? Excuse me lang. Dahil binabasa ko rin naman si Winnie, third paragraph pa lang ng essay na iyun, alam ko nang fake.
Parang self-congratulatory pa ang dating. Pinupuri pa ang kaibigan niyang si Manuel Buencamino sa ideya nitong “Villaroyo.” Akala mo naman, napaka-brilliant na maisip ang salitang ito!
Ah, hindi ba si Caloy? Inisip kong siya, kasi matagal ko nang nararamdaman na inggit na inggit itong si John Nery kay Caloy at gustong ipatanggal ang huli sa trabaho. Nagsusumbong sa NYT na maka-Kaliwa ang reporter nila rito sa Pilipinas.
Iyan si John Nery ang dapat umamin na social democrat na kontra-Kaliwa siya. Inoobliga ba siyang magpakilala nang ganoon kapag nagsusulat siya? Dapat siguro! Buti ba kung magaling, hindi naman.
Salamat din sa paglilinaw kung sino ang kumuha ng larawan sa itaas!
may pagka-makulit din itong si john nery eh no, nagsumbong pa talaga sa NYT…at maging sa Facebook page niya, inimplicate pa sa kapwa journalist..tsk tsk…ayun, nabara tuloy siya ni Caloy sa FB page niya mismo!
tama ngang nagiging maka-Noynoy ang PDI…pero maari rin kayang mas naging evident dito yung bias din sila kontra sa Kaliwa..ganoon nalang ba ang duda nila sa mga datos at statements ng mga personalidad sa kaliwa…at dahil taga NUJP si Caloy…
Magaling namang mambara si Caloy talaga! Haha.
Oo. Talagang anti-Kaliwa iyang mga susing tao diyan sa PDI. Paglakas din ng kilusang masa ang makakapagbago ng timpla siguro niyan, kahit paano.
naghahanap ng Liza Masa paraphernalia yung isa kong manika, hehe. =)
Haha. Manawagan tayo sa mga taga-Liza for Senator Movement. Hehe. As you can see, naghahanap din ang blog ko ng icon ng “Liza for Senator.” Sana iyung sinlaki lang ng Satur na nasa itaas. Blogosphere celebrity endorser ka ng makabayang mga kandidato sa pagkasenador! Haha.
uy, ngayon ko lang nalaman na may masayang kuwentuhan pala dito hehehe.
tama yong sinabi mo: “mga susing tao” sa PDI ay anti-kaliwa. kasi in fairness, marami naman sa kanila, lalo na yong rank and file, ay maayos pa rin ang pananaw sa mga bagay-bagay at may kahit papaano ay simpatiya sa mga people’s issues.
salamat!
Wow! Ikaw ba si Caloy Conde? Karangalang mapagawi at mapakomento ka sa blog na ito.
True. Mahalagang idiin ang sinabi mo. Hindi ang mga rank and file people ang tinutuligsa rito.
Kaya rin pala ako napatanong ay dahil kapag nababasa ko ang mga inaaway mo sa blogosphere — at sa Facebook — ay parang may lumalabas na pangil at kuko na umaabot sa mukha ng nagbabasa.
O ganoon ka lang talaga sa mga reaksyunaryo, pero mabait ka talaga sa mga progresibo? Hehe.
oy mabait naman ako generally. misunderstood lang minsan hehe.
may email ako sa’yo! =)
@ Caloy: Hehe. Iyan din daw ang sabi ni Bella Flores dati. Hehe.
@ Gingmaganda: Nabasa ko na. Salamat sa image ni Liza! Inilagay ko na rin. Hehe. Go Satur & Liza!